۸ راهنمای طراحی برای طراحی برنامه های پیچیده – راهنمای اصولی

برنامه پیچیده چیست؟

ما قبلاً یک برنامه پیچیده را به عنوان هر برنامه پشتیبانی از اهداف گسترده، غیر ساختاری یا گردش کار غیرخطی کاربران بسیار آموزش دیده در حوزه های تخصصی تعریف کرده ایم. برنامه های پیچیده قطعاً در نوع گردش کار و کاربران نهایی مورد پشتیبانی آنها متفاوت است – از دانشمندان تحقیق گرفته تا متخصصان نظامی گرفته تا تحلیل گران مالی ، به عنوان مثال – اما اغلب کیفیت های مشابه دارند. به عنوان مثال ، برنامه های پیچیده اغلب:

• از کاربران بسیار آموزش دیده با دانش تخصصی پشتیبانی میکنند.
• به کاربران کمک کنند تا مجموعه داده های بزرگ اساسی را هدایت و مدیریت کنند و ایجاد حس پیشرفته یا تجزیه و تحلیل داده ها را فعال کنند.
• از حل مسئله یا پایان اهداف با کارهای اساسی ناشناخته یا متغیر پشتیبانی کنند.
• نیاز به دستیابی یا همکاری بین چندین نقش ، ابزار یا سیستم عامل دارید.
• کاهش خطرات ناشی از انجام کارهایی با تأثیر زیاد (یا با ارزش بالا) ، جایی که ضرر زیاد (به عنوان مثال ، درآمد یا حتی زندگی) در معرض خطر است.

با وجود اختلاف و مغایرت زیاد ، بسیاری از چالش های مشابه در همه برنامه های پیچیده وجود دارد ، هم برای شاغلان ایجاد کننده این برنامه های پیچیده و هم برای کاربران نهایی که برای کار خود به آنها اعتماد می کنند. این مقاله با توجه به چالش های مشترکی که طراحان و محققان هنگام کار بر روی این برنامه ها با آن روبرو هستند ، ۸ دستورالعمل برای طراحی برنامه های پیچیده را بیان می کند.

۱. یادگیری را با انجام کار ارتقا دهید

تحقیقات نشان می دهد، وقتی کاربران به یک برنامه یا سیستم معرفی می شوند، کاربران ترجیح می دهند بلافاصله شروع به استفاده از آن کنند، و این از درجه پیچیدگی آن جلوگیری نمی کند. انگیزه کاربران برای شروع کارهایشان بیشتر از صرف وقت صرف آموزش، مستندسازی یا انواع دیگر کمک یا محتوای راه اندازی است. (این پدیده ها به عنوان پارادوکس کاربر فعال شناخته می شوند.)

اگرچه تنها برای یادگیری آزمایش و خطا برای برنامه های کاربردی در حوزه های مهم ماموریت یا ایمنی ، تکیه بر آنها خطرناک و نامناسب است ، اما برخی از موارد یادگیری با انجام این کار همیشه لازم است ، زیرا پوشش دادن همه موارد استفاده از سیستم در یک دوره آموزشی یا کتابچه راهنما امکان پذیر نیست.

با اجازه دادن به آنها برای یادگیری رابط کاربری از طریق آزمون و خطا ، بدون اینکه این آزمایش منجر به از دست دادن کار یا خسارات جبران ناپذیر شود ، از اولویت کاربران برای شروع کاوش رابط پشتیبانی کنید. به عنوان مثال، توانایی کاربران در انجام یک توالی طولانی از اقدامات را بدون دیدن نتایج آن اقدامات محدود کنید. ساخت داشبورد بلادرنگ، جایی که پیش نمایش عنصر داشبورد هنگام ساخت در زمان واقعی به روز می شود، از این اصل پشتیبانی می کند. کاربران لازم نیست تا پایان کار خود صبر کنند تا ببینند آیا نتیجه عملکرد آنها با هدف آنها مطابقت دارد یا خیر.

در این ماژول ویرایش داشبورد Salesforce ، عنصر داشبورد پیش نمایش شده و در زمان واقعی در سمت راست به روز می شود زیرا کاربر پارامترها و فیلترها را برای داده های سمت چپ تنظیم می کند.

۲. به کاربران کمک کنید روشهای کارآمدتری را اتخاذ کنند

در بیشتر موارد ، حتی کاربران برنامه های پیچیده نیز با عملکرد متوسط رو به افزایش هستند. به عبارت دیگر، اکثر کاربران با استفاده از سیستمی که به دستگاههای شخصی خودشان استفاده می کنند ، به سمت استفاده تخصصی صحیح نمی روند.

بسیاری از کاربران رضایت خاطر را به دست می آورند ، به این معنی که آنها به جای سرمایه گذاری در جستجوی راه حل های بهینه برای گردش کار خود ، از روش های رضایت بخش (اغلب ناکارآمد) برای انجام وظایف خود استفاده می کنند.

این رفتار با گذشت زمان به شکاف باورنکردنی بهره وری می افزاید ، زیرا کاربران سالها یا حتی دهه ها با استفاده از همان سیستم روزانه و روزانه از راه های ناکارآمد استفاده می کنند.

با یافتن راه های ساده برای برقراری ارتباط سریع تر و کارآمدتر برای انجام وظایف ، به کاربران کمک کنید تا به روش های کارآمدتر روی بیاورند و الگوهای رفتاری ریشه دار خود را بشکنند.

به عنوان مثال، به جای اینکه فقط به آموزش های طولانی یا کتابچه های راهنما اعتماد کنید (حتی مقاله های کاملاً خوب) ، تعرفه های یادگیری دورن متن را برای شتاب دهنده ها یا عملکردهای اضافی در کل برنامه تعبیه کنید.

نشانه های یادگیری درون متنی مواردی است که فقط در چارچوب وظیفه انجام شده به کاربران ارائه می شود.

نکات ابزاری (تول تیپ ها )که روش سریعتر برای انجام یک کار را پیشنهاد می دهد ، همانطور که کاربر بر روی مورد منوی نوار ابزار قرار می گیرد ، از این اصل پشتیبانی می کند.

ArcMap ، یک برنامه پردازش فضایی ، کمکهای درون متنی را فراهم می کند و به کاربران هشدار می دهد که یک روش سریعتر جایگزین برای اضافه کردن داده ها به نقشه (در اینجا ، کشیدن و رها کردن) هنگام قرار گرفتن در فهرست موارد منوی نوار ابزار است.

۳. مسیرهای انعطاف پذیر و سیال را فراهم کنید

کاربران برنامه های پیچیده غالباً اهداف گسترده و بدون ساختار را در گردش کارهای غیرخطی انجام می دهند. برای این گردش کار ، کاربران ممکن است هدف نهایی خود را دقیقا ندانند، اما برای جستجوی پاسخ به تجزیه و تحلیل داده ها نیاز دارند.

حتی اگر یک هدف نهایی به خوبی فرموله شده وجود داشته باشد ، کاربران معمولاً برای دستیابی به آن مجموعه دنباله ای شناخته شده و متوالی را دنبال نمی کنند. با این وجود ، به دلیل ضرورت، سیستم باید نوعی ساختار داشته باشد: یک رابط فیزیکی که کاربران با آن ارتباط برقرار می کنند و نوعی فرایند خطی که آنها را با گذشت زمان کامل می کنند.

با اجتناب از گردش های منظم و خطی که کاربران را مجبور می کند مجموعه ای از اقدامات را از ابتدا تا انتها بدون هیچ دریچه فرار یا انعطاف پذیری متوالی انجام دهند، به انعطاف پذیری در ترتیب کار خود به کاربران اجازه دهید. به عنوان مثال، روشهایی را فراهم کنید که امکان پرش به جلو ، برگشتن به مرحله قبل و حرکت ساده از هر مرحله به مرحله دیگر را داشته باشد. به عنوان مثال، یک نقشه توالی تعاملی و انعطاف پذیر در یک ویزارد (جادوگرwizard) به کاربران اجازه می دهد تا بدون از دست دادن پیشرفت خود، به مراحل قبلی برگردند.

Mastercard Test & Learn ، یک برنامه تجزیه و تحلیل سلف سرویس ، از ویزاردها برای راهنمایی کاربران در کارهای پیچیده استفاده می کند، اما انعطاف پذیری را با یک نقشه توالی تعاملی فراهم می کند که به کاربران اجازه می دهد از طریق مراحل دنباله به تشخیص خود ، به عقب و جلو حرکت کنند.

۴-به کاربران کمک کنید تا اقدامات و روندهای استدلال را ردیابی کنند

کاربران برنامه های پیچیده اغلب با انتظار طولانی و وقفه های مکرر در کار خود روبرو می شوند. تجزیه و تحلیل داده های پیچیده می تواند ساعتها، اگر نه روزها، به عنوان مثال انجام شود و پیچیدگی محیطی زیاد در اطراف بیشتر کاربران برنامه پیچیده می تواند به وقفه های غیرمنتظره و ناخوشایند در کار آنها تبدیل شود. حتی بدون وقفه های برنامه ریزی نشده ، پیچیدگی و تغییرپذیری وظایف فرعی که برای دستیابی به یک هدف انجام می شود، به کاربران نیاز دارد تا اطلاعات زیادی را در حین انجام وظایف در حافظه فعال نگه دارند، که با چرخش جهت به راحتی از بین می روند.

مسئولیت حافظه فعال را بعهده بگیرید و به کاربران کمک کنید تا پس از فاصله یا وقفه در گردش کار، وظایف خود را از سر بگیرند و کاربران را قادر به ثبت سوابق اقدامات و فرایندهای کاری خود کنید. اجازه دادن به کاربران برای افزودن و ذخیره یادداشتهای باز در مورد مجموعه داده ها، نمودارها یا سایر عناصر خاص، یکی از راه های حمایت از این اصل است. به عنوان مثال، در حین مدل سازی یا تجزیه و تحلیل پیچیده داده ها، نظرات وارد شده توسط کاربر می تواند در مقاطع بعدی به کاربران یادآوری کند که چرا آنها مدلی را ایجاد کرده اند و وقتی این کار را انجام داده اند به چه سوالی می خواهند پاسخ دهند.

TreeAge ، یک نرم افزار مدل سازی تصمیم ، به کاربران امکان می دهد در هنگام تجزیه و تحلیل و مدل سازی داده ها ، اظهارنظرهای باز را وارد کنند (بالا) که در مراحل بعدی می توان به آنها دسترسی داشت (پایین(.

۵. انتقال را بین چندین ابزار و فضای کاری هماهنگ کنید

کاربران برنامه های پیچیده معمولاً در چندین ابزار و چندین فضای کاری کار می کنند. حتی اگر کاربران اکثر کارهایشان بیشتر به یک برنامه تخصصی اعتماد کنند ، به دلایلی اغلب برنامه ها را تغییر می دهند.

به عنوان مثال ، برای جمع آوری داده ها از پایگاه داده های آنلاین ، یافتن و ارجاع مقالات یا سایر اسناد خارجی ، یا نوشتن یادداشت ها و اظهار نظرهای خود در برنامه های دیگر هنگامی که نرم افزار اصلی از این عمل پشتیبانی نمی کند. حتی در داخل برنامه اصلی ، به دلیل وجود افزونه های نرم افزاری یا سایر بسته های اختیاری که عملکردهای مختلف تخصصی درون برنامه را فعال می کنند ، ممکن است کاربران بین محیط های مختلف یا فضای کاری جابجا شوند.

با پشتیبانی از انتقال از یک محیط به محیط دیگر ، چه در داخل و چه در خارج از برنامه اصلی ، بار تعویض ابزار را کاهش دهید. یک راه برای کاهش بار سوئیچینگ ابزار ، پذیرفتن ساده این اکوسیستم و طراحی نقاط اتصال بین برنامه اصلی و ابزارهای شخص ثالث است که اغلب استفاده می شود. به عنوان مثال ، کار پیچیده اغلب به همکاری و گزارشگری نیاز دارد

توابع داخلی برای صادرات مجموعه داده ها به اکسل یا تصاویر به پاورپوینت ، کاربران را قادر می سازد هنگام تلاش برای تهیه گزارش ها و ارائه ها ، در وقت با ارزش صرفه جویی کنند ، در غیر این صورت وقتشان برای تبدیل داده ها یا اسکرین شات از تصاویر صرف می شود.

Microsoft Power BI، یک برنامه تجزیه و تحلیل تجاری ، تابعی را برای کپی کردن تصاویر بصورت تصویری فراهم می کند و به کاربران امکان می دهد به سرعت تجسم داده ها را در برنامه های خارجی ضبط و وارد کنند.

۶. کاهش شلوغی یا درهم برهمی بدون کاهش قابلیت یا توانایی

برنامه های پیچیده اغلب به گونه ای طراحی شده اند که طیف گسترده ای از کاربردها را در خود جای دهند. همان نرم افزار نظارت بر تجزیه و تحلیل که توسط یک سازمان محیط زیست برای اندازه گیری و ردیابی تولید زنبورهای عسل استفاده شده است ، ممکن است توسط یک شرکت خودروسازی برای نظارت بر خرابی دستگاه نیز استفاده شود.

این تنوع در سناریوهای استفاده ، برنامه های پیچیده را از یک سو بسیار قدرتمند ، اما از طرف دیگر اغلب بسیار نامرتب می کند. علاوه بر این، برنامه های پیچیده اغلب باید همزمان از کاربران تازه کار و متخصص پشتیبانی کنند و کاربران خبره ممکن است به ویژگی های پیشرفته ای نیاز داشته باشند که به ندرت کاربران نادر و تازه وارد دسترسی پیدا می کنند. با به حداقل رساندن ظاهر بی نظمی در رابط کاربری و بدون کاهش توانایی برنامه ، به کاربران کمک کنید تا انتخاب ، ویژگی و عملکرد شایع در برنامه های پیچیده را مدیریت کنند.

افشای مرحله ای، جایی که گزینه ها فقط زمانی به کاربر نشان داده می شوند که مربوط به وظیفه انجام شده یا آیتم موردنظر باشد ، یکی از راه های کاهش بی نظمی است. به عنوان مثال، نمایش پارامترها یا تنظیمات پیشرفته فقط پس از بررسی فیلد مرتبط در فرم پیچیده یا ویزارد ، نمونه ای از افشای مرحله ای مربوط به برنامه های پیچیده است.

این دایالوگ تنظیم پیچیده از افشای مرحله ای برای کاهش آشفتگی استفاده می کند. در این حالت ، فقط پس از انتخاب گزینه Mark this setting as private (بالا) گزینه Give permissions to setting (پایین) نمایش داده می شود.

۷سهولت انتقال بین اطلاعات اولیه و ثانویه

حتی وقتی که به طور موثری درهم و برهمی در یک رابط کاربری کاهش یابد ، همه عناصر و اطلاعات نمی توانند (یا باید) به یکباره نمایش داده شوند. برخی از اطلاعات باید به سطوح ثانویه موکول شوند. با این حال ، این اطلاعات ثانویه اغلب برای زمینه سازی و تصمیم گیری درباره اطلاعات در سطح اولیه لازم است. با اجازه دادن به کاربران برای دسترسی و مشاهده اطلاعات تکمیلی بدون خروج از صفحه اصلی یا محیط اصلی ، انتقال بین اطلاعات اصلی و ثانویه را آسان کنید و به کاربران کمک کنید تا اطلاعات اصلی را متنی سازی کنند.

داشبوردها اغلب این اصل را پشتیبانی می کنند ، به عنوان مثال ، هنگامی که کاربر بر روی یک نقطه خاص در یک چارت یا نمودار قرار می گیرد (هاور)، به کاربران اجازه می دهد داده های کمی دقیق تری را در یک راهنما (تولتیپ)مشاهده کنند.

در این داشبورد ، قرار گرفتن روی حالت تجسم داده ، جزئیات دقیق تری درباره یک نقطه خاص را نشان می دهد بدون اینکه کاربران از صفحه اصلی دور شوند.

۸-اطلاعات مهم را از لحاظ بصری برجسته کنید

بسیاری از کارهایی که توسط کاربران برنامه های پیچیده انجام می شود به درجه بالایی از جستجو بصری نیاز دارند. برای ذکر چند نمونه: ممکن است کاربران مجبور شوند داده های مربوطه را از نظر نماهای جدولی در جداول عظیم پیدا و تشخیص دهند.

هشدارهای سیستم باید توجه را به قسمتهای مربوط به رابط جلب کند تا کاربران بتوانند به طور به موقع شرایط زمینه ای را مشاهده و اصلاح کنند. به سادگی مشاهده و تلاش برای درک تجسم داده ها در یک داشبورد ، یک مولفه جستجوی بصری قابل توجهی نیز دارد. مقدار زیاد اطلاعات و عناصر رقابتی درون برنامه پیچیده می تواند مانع این کارها شود.

با برجسته ساختن عناصر حیاتی از نظر بصری ، به کاربران کمک کنید اطلاعات مهم را پیدا کنند و بر اساس آنها عمل کنند(یعنی متمایز کردن آنها از عناصر اطراف). شایان ذکر است که برجسته سازی اطلاعات مهم همیشه به معنای تأکید بر این اطلاعات نیست )به عنوان مثال ، یک رنگ روشن یا وزن فونت سنگین تر(. حذف عناصر غیر ضروری می تواند به همان اندازه یا حتی موثرتر باشد که اطلاعات مهم را از نظر بصری برجسته کند. به عنوان مثال ، حذف گرافیک یا عناصر تصویری اضافی که هیچ هدفی ندارند می تواند باعث برجسته شدن داده های باقی مانده شود. یک ماژول داشبورد که تصاویر غیر متمایز و نامفهوم را از عناصر داده حذف می کند ، با کاهش بار جستجو بصری برای کاربر در تلاش برای قرار دادن داده ها در سراسر داشبورد ، از این اصل پشتیبانی می کند.

عناصر داشبورد همراه با گرافیک اضافی جستجوی بصری را دشوارتر می کند (چپ(. عناصر داشبورد بدون آیکون های غیر ضروری باعث می شود که داده های عددی از دید بصری بیشتری برخوردار باشند (راست)

نتیجه

برنامه های پیچیده متنوع هستند ، از طیف وسیعی از انواع کاربر و گردش کار پشتیبانی می کنند. با این حال، چالش های مشابهی در سراسر چنین برنامه های پیچیده ، صرف نظر از دامنه ، وجود دارد.

با پیروی از این ۸ دستورالعمل طراحی، برنامه های پیچیده را بهینه کنید:

۱. یادگیری را با انجام کار ارتقا دهید

۲. به کاربران کمک کنید روشهای کارآمدتری را برای انجام وظایف خود اتخاذ کنند.

۳. مسیرهای انعطاف پذیر و سیال را از طریق گردش کار فراهم کنید.

۴- به کاربران کمک کنید اقدامات و فرآیندهای فکری را ردیابی کنند.

۵. انتقال را بین چندین ابزار و فضای کاری هماهنگ کنید.

۶. کاهش شلوغی بدون کاهش قابلیت یا توانایی.

۷. سهولت انتقال بین اطلاعات اولیه و ثانویه.

۸- اطلاعات مهم را از لحاظ بصری برجسته کنید.

منبع: nngroup.com